Ik was hier nog geen jaar op het eiland en was al regelmatig tegen dit gedachtengoed aangelopen: ach ja, die Antillianen…lui, onbetrouwbaar, raar taaltje, etc. Je kent dat wel.

In Nederland hoorde je dat niet zo vaak. Ja, verkeerde moppen over Turken, Marokkanen, Rijpweteringers (een dorpje verderop). Maar Nederland is soort bij soort.

En ons soort maakt geen foute grappen.

Ons soort respecteert de ander. Ook al eet hij raar, stinkt hij een beetje en gaat hij nogal overspannen om met zijn religie. Maar misschien hebben we wel geen gelijk…

En die twijfel laat ons nog eens kijken. Misschien is het wel heel gezellig om die ander toe te laten. Om eens samen te eten, om eens op bezoek te gaan.

Curaçao is een multiculturele samenleving. Sterker nog, binnen de culturen vindt men zowaar weer verschillende culturen. Zoals daar zijn: de Slagboom cultuur, Het gelijk van de eigen portomonee-cultuur, de cultuur cultuur en de Oh wat is Curaçao mooi maar wat gaat men er slecht mee om-cultuur.

En dan heb ik het alleen nog maar over de ex-Europese Nederlanders. Soms er voor doorgeleerd, soms straatwijs. Maar allemaal een plekje onder de Zon.

Deze subcultuurtjes is natuurlijk smullen voor een tv makertje. Zet er een camera op, knip een beetje de verstandige opmerkingen eruit en voila… een hufterig volkje wat niet alleen misbruik maakt maar daar ook nog eens een foute mening op na houdt. Zie je wel, zegt het verzuurde Nederland. Zie je wel zegt het verzuurde Curaçao. Ik zeg het je: het blijven kolonialen.

Zo dan..