a playlist used to be c90

NOBORDER

RADIO

a playlist used to be c90

DE MEEST RECENTE AFLEVERING

Afcooling

Is het begrip “Cool” slechts subjectief, een synoniem voor een hele verzameling aanprijzingen? (geweldig – prachtig – vet – fantastisch – eindeloos – magnifiek – formidabel – grandioos – groots …) Of is het een vaststaand criterium? Zijn hier internationale afspraken over gemaakt? Om het bij de muziek te houden, er zijn voorbeelden waar consensus over is: waarom zijn de BeeGees nooit Cool en Lou Reed wel? Waarom is Bono niet meer cool, ondanks de zonnebril?

Playlist

Paradise Circus – Massive Attack

Lullaby (Extended Mix) – The Cure

Clap Hands – Tom Waits

Buzz Me, Babe – Slim Harpo

Velvet Underground – Jonathan Richman

Jukebox Babe – Alan Vega

She’s Gone – Charlie Feathers

Spinning Away John Cale & Brian Eno /

The Set-Up – Rupert Hine

Follow Me – Amanda Lear

Utopia – Goldfrapp

99.9 F – Suzanne Vega

Glass, Concrete & Stone – David Byrne

Tommy James – Draggin The Line

Coney Island Baby – Lou Reed

Heaven Stood Still – Willy Deville

Homburg – Procol Harum

New York 1

Psychedelic?

Prachtige arrangementen, de mooiste stemmen en veel LOVE. Or Hate.

Zoals punk de dominantie van de pretentieuze Prog de nek omdraaide deed Disco dat met de psychedelische Soul. Het moest allemaal een beetje platter. De dansvloer regeerde weer.

Maar wat is er eigenlijk mis met virtuositeit?

Soul is klassieke muziek geworden. De kaders werden vastgelegd eind jaren 60, begin 70 maar bieden nog genoeg ruimte voor nieuw talent.

Playlist

Gotta See Jane – R D Taylor

Law Of The Land – The Temptations

If There’s A Hell Below We’re All Going To Go – Curtis Mayfield Love And Hate In A Different Time – Gabriels

Just My Soul Responding -Smokey Robinson

I Walk On Guilded Splinters – Dr. John

Holding Back Your Love – Monophonics

(I Know) I’m Losing You – Rare Earth

Ungena Za Ulimwengu (Unite The World) -The Undisputed Truth

Hopeful – Curtis Harding

Love The One You’re With – The Isley Brothers

Love & Hate – Michael Kiwanuka

Four Women – Nina Simone

MIXTAPES BY NOBORDERRADIO

Welkom bij de enige radio die er nog werkelijk toe doet. Radio zonder hokjes waar liedjes ontsnappen uit het bejaardenhuis van de Gouwe Ouwe, het Ghetto van Americana, de Bubble van de pop en het prima met elkaar kunnen vinden.

NAAR HET COMPLETE ARCHIEF

The Last Waltz
Ik was een jaar of 16. Over een vreselijke geluidsinstallatie klonk op het werk de hele dag de ene hit naar de andere. Abba, Queen, Vader Abraham en een stroom pulp die we voor een groot deel weer vergeten zijn. We werkten zo een beetje allemaal bij de Boekenclub, gevestigd in een voormalige Veiling. Mijn collega’s waren broers, een zus, Jehova Getuigen en andere jongelui. Vaak een jaar of wat ouder met net iets meer overzicht. Waaronder Benno. Benno tolereerde hooguit die herrie. Maar het was natuurlijk geen echte muziek. Echte muziek stoort zich niet aan trends, echte muziek veroorzaakt per ongeluk een trend maar is daar verder niet mee bezig. Bijvoorbeeld een Doctor John of The Sir Douglas Quintet en natuurlijk..The Band. De volwassen versie van de muziek uit de kraamkamer van de Rock and Roll, het zuiden van de VS. Dat hoorde je allemaal niet tijdens het werk. Daarvoor moest je op zoek. Op zoek naar de Amigo’s de Musica en met een mager budget naar de juiste Platenzaak.
Maar dankzij diezelfde Boekenclub had ik de eerste twee albums van The Band als dubbelaar voor een prikkie. Maar deze moest concurreren met Crime of the Century van Supertramp of The Original Soundtrack van 10cc. Maar deze dubbelaar had de tijd. Laat die jongen maar even.
Ondertussen kregen de volgelingen van The Band een heuse afdeling: Americana. Oftewel de muziek die Amigo de Musica Jan Donkers draaide. En ook deze vulde langzaam mijn platenkisten. Aangevoerd door Bob Dylan en The Band ging de Rock and Roll nadenken.
Ik gaf de dubbelaar nog een kans en was om. En The Band maakte nog één keer een dansje: The Last Waltz. Alle hoofdrolspelers van de platenkast van Benno en Jan speelden een nummer met deze eikenhouten Band. Kortom, het werd maar weer eens duidelijk: The Band is het begin en het einde en alles wat er tussenin gemaakt is onder de noemer Americana. Allen zijn schatplichtig aan Robbie en zijn vrienden. The Weight is niet omver te krijgen en komt bij mij regelmatig onverwacht weer keihard binnen.
Nu is ook Robbie dood maar The Band is voor altijd.

Folk Music for Now People

Waar is toch de Folksinger gebleven? Zijn ze allemaal in het vakje van de singer songwriter terecht gekomen? Moet elke zanger zijn eigen repetoir componeren? Blijft elk liedje gevangen in de eerste uitvoering?

Folksingers gaven een bestaand repertoir door. Men ging elke keer weer voor de definitieve versie. And we shall overcome.

Maar het echte kapitaal was te verdienen met de geluidsdrager, de single of, beter nog, de langspeelplaat. Liefst vol geschreven door de uitvoerder zelf.

Hier een lijstje dat laat horen dat het ook anders kan. Laten we enkele liedjes opnemen in het Weeshuis van de Folk en weer gaan voor de uitvoering. Zelf geschreven of niet.

Playlist

Twelve-Thirty – Rufus Wainwright, Susanna Hoffs, Chris Stills, and Sheryl Crow

The Bells Of Rhymney- Jakob Dylan and Beck

For What It’s Worth -Buffalo Springfield

Going to a Town – Rufus Wainwright feat. ANOHNI

Tienduizend Zwaluwen- Spinvis

Where Are You Now -Mary Gauthier, Ben Glover

Te Nuchter – Marlene Bakker

Sister Tilly – Natalie Merchant

Never Fall Apart: Epilogue- Andrew Bird

Someone to Weep for Me – Bonny Light Horseman

When the Roses Bloom Again – Billy Bragg and Wilco

Save It for Later -Pete Townshend

Peace Will Come According To Plan -Melanie

Goodbye Mr. Blue – Father John Misty

My Happiness – John Prine (feat. Fiona Prine)

New York 1

NoBorder vanuit een failliet New York, ergens in de tweede helft van de vorige eeuw. De subway was nog rijk gedecoreerd met grafitti en heroine was nog sexy. Iedereen was een Andy Warhol of een Lou Reed. Taxi chauffeurs reden de Meanstreets op en neer en leken allemaal op Robert de Niro. De natte straten glinsterden als in Hill Street Blues. Kortom, de revolutionaire herrie van een mythische metropool.

Playlist

Walk on the Wild Side – Lou Reed

Psycho Killer (Acoustic)-Talking Heads

Gloria – Patti Smith

Hail Hail Rock ‘N’ Roll – Garland Jeffreys

Jukebox Babe – Alan Vega

The Passenger – Iggy Pop

(I’m Always Touched By Your) Presence, Dear -Blondie

Guardian Angel – Mink DeVille

Dream Baby Dream – Suicide

Dirty Blvd – New York Album – Lou Reed

Pablo Picasso – Modern Lovers

I Zimbra – Talking Heads

Que Pasa / Me No Pop I – Coati Mundi

Funky Broadway – Dyke and the Blazers

Across 110th Street – Bobby Womack

Spanish Harlem – Ben E. King

Coney Island Baby- Lou Reed

Art for art sake -The art of Hipgnosis

Een NoBorder verzameling aan de IJssel. Een soudtrack bij de tentoonstelling.

Kamerbrede muziek uit de zitkuilen van de jaren 70, de hoogtijdagen van de LP hoes. Photoshop bestond nog niet maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door de budgetten. Jaloers..?

We vonden elkaar weer in Groningen waar de behoorlijk tijdloze beelden van Hipgnosis uitvergroot in het museum te bewonderen waren. De iconen van mijn jeugd imponeerde opnieuw.