MIXTAPES BY NOBORDERRADIO
Welkom bij de enige radio die er nog werkelijk toe doet. Radio zonder hokjes waar liedjes ontsnappen uit het bejaardenhuis van de Gouwe Ouwe, het Ghetto van Americana, de Bubble van de pop en het prima met elkaar kunnen vinden.
Voor de Spotify luisteraars: genoeg verantwoord kerstvermaak om een lockdown of 6 mee door te komen. Met zijn zessen.
De Donkere Dagen
De bladeren in het bos zijn te nat en te zwaar voor de bladblazer. Er is te weinig licht om werkelijk iets te doorzien. Kortom, dood en verderf overal. Maar diep verborgen is deze lijst hoort een goed verstaander nog enig optimisme. Of was dat iets van vroeger en is het nu slechts sentiment.
Tijd voor het feest van het licht.
Moving On
Abba en Noborder maakte een comeback en september is weer de mooiste maand van het jaar. We geven de Charlie, de Everly’s en Nancy de plek die ze verdienen, we vernemen dat Tom Jones opnieuw moeiteloos in een ander genre is gestapt en geven Trump een schop na. En besluiten met een vrolijke noot. En Hop.
Thuiskomen
Ik las laatst “een woning zonder een hond is gewoon een huis”. Dat impliceert natuurlijk dat met honden een huis een echt thuis wordt. Dan kan je overal en in van alles gaan wonen, als je de honden maar mee neemt.
En dat zijn wij nu aan het doen.
Tijdelijk huren en opzoek naar het volgende onderkomen.
Veel verhuurders willen overigens niet verhuren aan eigenaren van huisdieren waarbij de verhuurde woningen gedegradeert worden tot…huizen.
Wie weet nog een thuis te huur?
Weg gaan of terug komen
Wij gaan het liefst ergens naartoe. Maar dan moet je ergens vertrekken. A wordt B, nietwaar en dat wringt altijd. Afscheid nemen, van vrienden tot je verzameling verloopstekkertjes, van schilderijen tot waterkookers.
Cactussen worden processierupsen, de gaten in de weg worden stoplichten en files. Ik weet nog steeds niet of ik weg ga of terug kom. Volg de bordjes en de tijd zal het leren.
De Wederopstanding
Het is Pasen… We kunnen de deur niet uit, dus maken we reisje door de tijd. Maar zoals iedere tijdreiziger weet moet je niets veranderen in de tijd waar je in terecht gekomen bent. Dit heeft gevolgen voor de toekomst. Als je over het hoofd geziene prachtliedjes stiekem voor in de etalage zet, veranderd dan ook de arbeidsvitaminen? Of maken we een remix of een cover waardoor we het origineel vergeten.
Het Lange Wachten
…tot we weer zonder zorgen in de rij kunnen aansluiten. Een playlist om de tijd mee te doden. Misschien de laatste vanaf deze locatie?
Het huis staat inmiddels te koop.( https://tropenvilla-tekoop.noborderradio.nl/ ) “Maar in Nederland is het ook niet zo leuk meer en de huizenprijzen zijn buitensporig” Ik weet het, men doet alles om ons buiten te houden maar we zijn eigenwijs. En grenzeloos.
Een lijstje over verandering.
Kerstmis in je oren
Doen we het wel, doen we het niet. Het is immers geen echte Kerst. Kerst moet vol zitten met Tradities. Van de boom tot de spruitjes, met de familie rond de tafel. Maar we zijn gaan zagen. Aan de poten van Zwarte Piet, aan het vuurwerk en voor je het weet sodemieteren alle feestdagen in.
Kerst is een individuele beleving geworden. Terwijl het toch vooral gedeeld zou moeten worden. We zitten inmiddels in de Kerstbal.
Maar… Covid…
Zie het maar weer eens terug te krijgen. Voorlopig hebben we nu een Gedeelde Eenzame Kerst.
Maar gelukkig gaat dit allemaal voorbij aan die lui op het eiland. En is er toch een lijstje: Christmas in your Ears.
SamenZweren
Kortom, hoe stoot je iemand van zijn voetstuk. Trek je de beelden letterlijk om of ondergraaf je het beeld door er langzaam een andere betekenis aan te geven. “Fake” werkte even. Feiten worden meningen en mijn mening is zo goed als die van een ander.
De volgende stap is ongefundeerde beschuldigingen, de Penny Dreadful van vandaag. Griezelige verhalen om gezellig bij weg te rillen met monsters, kinderverkrachters en de duivel. Betonrot en roest doen de rest.
Een eigen leesclubje of Bubble voorkomt in ieder geval dat men nog van gedachte kan veranderen. Het gereedschap is nu Sociale Media maar voorheen was het de De Waarschijnlijkheid, de krant van Wakker Nederland, het roddelblad of een televisie omroep of nog verder terug: de verzuiling, een flyer gespijkerd op de schutting. Het ongenoegen krijgt een logo, een kleurstelling en wordt een merk. Lange Lul interviewt een gelijkgestemde en alles is in evenwicht en lijkt te kloppen. “Zie je wel”…
Het gereedschap veranderd maar de motivatie blijf hetzelfde; Angst…de angst voor straks… waar leiden al die maatregelen naartoe? De waard wantrouwt vooral en spiegelt zijn wereldbeeld en alles is geoorloofd.
De maffe rechtse oom kan zich nu aansluiten bij gelijkgestemden en de profeten van deze nieuwe religie zijn toe aan het kiezen van een Leider.
Of en ik nu de angst voor straks aan het voeden?
Conservatisme was behoudzucht. Laten we het vooral zo houden.
it used to be fun
De jaren 60 begonnen bij mij ergens in de jaren 70. Je moet er de juiste leeftijd voor hebben. De adolesentie moet zo lang mogelijk uitgerekt worden. Voor je het weet is het 1968 en vliegen de straatstenen je om de oren.
Maar nu weer even terug naar toen het nog leuk was. We kunnen in deze tijden wel weer wat optimisme gebruiken. En moeten de Democraten Let the Sunshine In maar als campagnemotto gebruiken.
terug
Noborder is terug. Met een nieuwe website. Na 13 jaar hobby moet het maar eens een merk worden. Met merchandise, lidmaatschap, kortingen en een influencer.
Grenzeloos.
Met een eerste aflevering raken we gelijk de helft van onze doelgroep kwijt want we leveren weer eens (verholen) kritiek op de rechterkant van het politieke spectrum. De sales-afdeling zit nu al met de handen in het haar.
Maar, goddomme, men maakt het ook naar. Zelfs het dragen van een mondkapje is nu een politieke keuze. Kortom, de Kurt generatie is opgegroeid.
… stupid and contagious
Here we are now, entertain us
motown radio: the mix
Remixed en extended, kortom, het kan niet lang genoeg duren. Even kijken wie het het langst vol houd op de vloer.
AFTER THE FALL
Op het eind kwam toch alles nog goed. Je mag toch hopen dat we er wat van geleerd hebben. Zo niet, neem het dan nog maar eens door. Je hebt nog een maand of twee. Dan beginnen we aan de 20.
grensgevallen
Grensgevallen en borderliners: ze zijn inderdaad anders. Rare ideeen, vol van zichzelf en angst. Een muur eromheen, dan maar. Een land vol populisten aan de rechterkant van de grens. Ben toch benieuwd wie daar dan weer President van wordt. Grenzen veroorzaken rampen. Een lijstje voor alle slachtoffers.
the singer/songwriter met violen
Terug naar de singer songwriter van eind jaren 60 / begin jaren 70. De verguisde navelstaarders maken een comeback. Bruce komt met een album geïnspireerd op deze troubadours. Juist die Hollywood Hippie versie die niet bang waren voor filmische, rijke arrangement. Maar hoe klonk dat ook alweer?
Airco radio
zomer en hoe te gedragen
Fuckin heet en het is ook nog eens je eigen schuld. Ook jij bent immers van de CO2 generatie. Het gas aan laten staan terwijl je lekker op vakantie was. Kortom, dat vliegen was al niet echt comfortabel maar nu zit het helemaal niet lekker. Laten we dan maar een boompje kopen die vervolgens door een Braziliaanse hufter omgezaagd wordt.
Fuck it. Bij het derde liedje ben je op vakantie. Doe maar een cocktail.
she’s a singer
Tegengif. Een lijstje met geneeskrachtige muziek. Kortom, wie mag de teringzooi dadelijk weer opruimen? De vrouw.
klassiekers
Chasing the Blues
Jacques brel, Belg
De meest complete Belg. Brel. De grootste van allemaal. Met liedjes als films, over een kutjeugd, wegteren als bejaarde, afscheid op een vliegveld, zuipen in Amsterdam, middelbare koppels. Het komt altijd wel een keer heel dicht bij. We blijven daar tot op de dag van vandaag nooit onbewogen onder. Maar dat was heel vroeger al zo, toen we zelf een Keesje in de klas hadden en zelf bij Sjaan uit Montferland zaten te zuipen. Brel is daarmee ook nog eens gegarandeerd nostalgisch geworden. De liedjes zijn ook nog eens universeel. Zelfs John Denver speelde Brel.
En dan die melodiën….
Chansons
three cords and a lot of pain
“I know there will be pain…” maar tegen wil en dank komen we weer bij de Steelgitaren en de Snik terecht. Onvermijdelijk. Maar het biedt dan ook troost in deze soms zinloze tijden. Wat is in Godsnaam de rede… Het zijn hufterige tijden. Een beetje in stemming nu? Luister en huiver. Aan de andere kant bent u een ander mens.
50 Noborder Fans can’t be wrong
I was thinking that night about Elvis…
Zou hij naast The Donald op het podium hebben gestaan… of
Zou hij die Kolonel een schop onder zijn dikke Belgische Hol hebben gegeven om eindelijk die LP met The Band op te nemen.
Lost in Hope and Glory Radio
All things British:
“ people in this country have had enough of experts”….
Dat is nog eens een argument. Laten we de experts nog maar eens aan het woord laten dan. Experts betreffende de English State…of mind. Met Ray Davies natuurlijk.
New orleans
Music from the Crescent City…Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat dit allemaal uit dezelfde stad komt. Men moet daar geboren worden met een instrument naast je. Het is allemaal retestrak.
Jazz, rock and roll, reggea, blues, alles had hier zijn oorsprong. De bevolking kwam van alle windstreken en nam van alles mee. A City of immigrants, net als New York, Amsterdam etc.
De omstandigheden waren soms verre van ideaal. Maar dan was er altijd nog de muziek en deze kruisbestuiving leverde de mooiste dingen op.
De NoBorder Stad bij uitstek. Stoelen aan de kant. Welcome to the Big Easy
Everybody needs a buddy
Er is nog veel meer te beluisteren. Noborder bestaat dan ook vanaf 2007.